دفترچه یادداشت مجازی

از سال ۹۴ بود که شروع کردم به خوندن وبلاگ، در بیشتر موارد هم به صورت خاموش:) از دلایلی که خودم از داشتن یه وبلاگ  و نوشتن، طفره میرفتم این بود که از پیدا کردن دوستان مجازی و درگیر شدن با زندگی بقیه و بی خبری یهویی و شاید درگیری احتمالی با مخاطب و ... میترسیدم. بالاخره دل زدم به دریا و اینجا رو راه انداختم، اوایل به عنوان یه دفترچه یادداشت مجازی نگاهش میکردم و با این آدرس نرفتم وبلاگ هایی که می‌خوندم یا وبلاگ های جدید... بعد گذشت یه مدت برای یکی دو تا از وبلاگ ها نظر گذاشتم و یکی دو نفر پیدام کردن، با دیدن بازدید ها و نظرات وبلاگم به شددددت ذوق زده میشدم و هنوزم همینطوره😅 حدودا یک سالی میگذره اما هنوزم دایره ارتباطاتم محدود نگه داشتم و کسانیکه دنبالم میکنن زیر ده نفر هستن. گاهی پیش میاد پستی که میذارم کلا سه چهارتا بازدید میخوره:( وقتی اینطوری میشه با خودم میگم از اولم به اینجا به دید دفترچه یادداشت مجازی نگاه میکردی پس هر موقع نوشتنت اومد بنویس.

بارها شده پست های قبلی خودم خوندم! و از دیدن نوشته هام کلی ذوق میکنم، نه به این دلیل که عالی نوشتم به خاطر اینکه ثبت افکار و احساساتم هستن.

مشاهده خود قبلی:) جالبه، ( اگه اشتباه نکنم تو علوم می‌خوندیم مشاهده، نگاه سرسری نیست، با دقت و تفکر همراهه:) هنوز یه سال نشده... دارم فکر میکنم وقتی چند سال بگذره و نوشته های خودم بخونم خیلی بهتر روند تغییراتم میتونم حس کنم. حس قشنگیه...

به خاطر اینکه پست های اولم بهشون ظلم نشه😁 هر چند روز یه بار یکیش میارم صفحه اول که برای مخاطبان بی شمارم:) قابل مشاهده باشه.

اگه میدونستم نظرات برای صاحب وبلاگ ممکنه اینقدر خوشایند باشه، تو این سال ها از خاموشی در میومدم و  سبب ذوق زدگی افراد میشدم:))

الان داره صدای گنجشک و کبوتر و سگ:/ میاد، یه صدای ناآشنایی هم بهشون اضافه شد نمی‌دونم صدای کدوم پرنده است..‌‌. بازم یکی دیگه اضافه شد سمفونی راه انداختن، چقدرم سحرخیز هستن😁

 

حکمت ۲۷۸ نهج‌البلاغه: کار اندکی که ادامه یابد، از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوارکننده تر است.

Forgiveness

«کسی هست تو زندگیت که نبخشیده باشی؟» 

این سؤال سر کلاس از بچه ها پرسیدم... از خواهرم هم پرسیدم:)

چیزی هست که نشه بخشید؟ 

منظورم از بخشش این نیست که یکی بی دلیل بیاد بزنه در گوشت و تو هم بهش بگی بخشیدمت یکی دیگه بزن:/

به نظرم «زمان» خیلی مهمه، بارها پیش اومده فکر کردم نمیتونم ببخشم اصلا، ولی بعد از گذشت یه مدت، تونستم بگذرم:)

یه عبارتی هست که میگن به خدا واگذارش کن یا میگیم به خدا واگذارش کردم.

خب این عبارت ایهام داره:) بعضیا منظورشون اینه: خدایا حالش بگیر بدجور در هر شرایطی😁( چه پشیمون باشه چه نباشه) 

یه عده هم منظورشون اینه:  خدایا هر طور خودت صلاح میدونی به راه راست هدایتش کن حالا اگه لازمه یه درسی هم بهش بده😄

فکر میکنم راهنمایی بودم که با خودم میگفتم همه آدما میتونن همدیگر ببخشن که همه برن بهشت و برام عجیب بود که چرا این کار نمی‌کنیم خیلی زیرکانه است و همه چی هم به خیر و خوشی تموم میشه😶😅 شیطون هم از عصبانیت میمیره:)) 

بخشش اصلا کار آسونی نیست، از خدا می‌خوام بهمون توفیق بده مثل خودش با گذشت باشیم... 

حکمت ۱۵۸ نهج‌البلاغه: برادرت را با احسانی که در حق او می‌کنی سرزنش کن و شر او را با بخشش بازگردان.

دوست دارید چی هدیه بگیرید؟

به خاطر روز معلم و تولد به مادرم میگفتم، این سه تا چیز بیشتر از همه دوست دارم، کتاب، رنگ، طلا😁 

منظورم از رنگ انواع مداد رنگی، پاستل، ماژیک و کلا ابزار نقاشیه:)

معمولا از مدرسه که برمیگردم میام پیش مامان که اعلام حضور کنم😁 ۵ دقیقه هم که دیر میرسم زنگ میزنه کجایی؟ نیومدی!؟:) ... گفت کادویی که دوست داری برات آوردن. پرسیدم کی؟ چی؟ چقدر کادو گرفتن خوبه😅 مخصوصا اینکه انتظارش نداشته باشی. کادو ها کتاب بود برای من و خواهرم از طرف مهندس خوش ذوقمون، پسر عمه عزیز:)، به مناسبت روز معلم. زود تند سریع اومدم سراغ کادو و بازش کردم و یادداشتی که نوشته بود خوندم ... بابت تأخیر هم عذرخواهی کرده بود. کتابی برا خواهرم گرفته بود هم نگاه کردم ببینم چیه و توش چی نوشته:) بهش پیام دادم و تشکر کردم. میخواستم بهش بگم کادو بده بذار با یه سال تأخیر باشه😁 ولی نگفتم. برا تولدم هم پاستل خریدم، خواهرم پولش داد:)) از اون سه مورد فقط طلا نگرفتم... اونم شاهزاده سوار بر موتور باید میداد که هنوز در دسترس نیست😕

ابزار نقاشی برا دکور نمی‌خوام:)    اینم    از آخرین نقاشیم، به مناسبت تولد دختر خواهرم.