زنبور

پنج یا شش ساله بودم... بعد از ظهر بود... با خواهرم تو حیاط توپ بازی میکردیم... توپ رفت زیر تخت ( از اون تخت فلزی های قدیمی) ... رفتم توپ بیارم که یه چیز خوشگل توجهم جلب کرد... افتاده بود رو زمین... جلوتر زیر پنجره زنبور ها رو می‌دیدم فک کنم نمی‌ترسیدم و حواسمم بهشون نبود... نمی‌دونم وقتی اونو خوشگل و عجیب می‌دیدم، چرا تو دستم گرفتم و خوردش کردم:/... به صورت شبکه ای و شش ضلعی که خشک شده بود..‌. خونه زنبور ها رو خراب کرده بودم... افتادن دنبالم:(... منم جیییییغ میزدم و الفرار... فک کنم حداقل سه تاش نیشم زدن... بازو و کتف:/... همه اهل خونه که خواب بودن، بیدار شدن و اومدن بیرون... منم کلی گریه کردم... برام سنگ داغ میذاشتن جای نیش که بهتر بشم:)... هر سال تو مدرسه زنبور میاد تو کلاس و دورم می‌چرخه:))))... اوایل میترسیدم ولی نه اینطور که سر و صدا راه بندازم... دانش آموزا مینداختنش بیرون... البته براشون قضیه رو تعریف میکردم:)... هنوزم میترسم ولی عادت کردم... هفته پیش یکیش هی میومد نزدیکم و منم جام تغییر میدادم، داشتم درس میدادم، هی دنبالم میومد... میگفتم اگه گذاشت درس بدم:))) و با بچه ها می خندیدیم:)... یه مدت پیش تو اتاق زنبور دیدم، نمی‌تونستم حواسم بهش نباشه و بی خیالش بشم... داداش صدا زدم... مگس کش براش آوردم:)... پنجره رو باز کرد که بره بیرون... هی با مگس کش هدایتش میکرد ولی راه پیدا نمی‌کرد... منم میگفتم انگار دلت میخواد بمیری... برو دیگه... از اون ور😁... خیلی طول کشید ولی بالاخره رفت بیرون:)... 

هیجان، ترس، وحشت...

 بعد از شام بود و ساعت نزدیک ۱۰ به پیشنهاد داداش رفتیم پیاده روی. شهر بیدار و در حال فعالیت:) رسیدیم به شهربازی و کشتی (اژدها) رو دیدیم. من و خواهرم یه نگاه انداختیم به هم و گفتیم بریم. وقتی رفتیم داخل، ماشین برقی! هارو هم دیدیم از دور ، گفتن بریم ماشین سواری ولی من گفتم اول کشتی بعد شما برید اونجا. خلوت بود و مسئول کشتی :)) هم داشت می‌رفت که ما رو دید و به خاطر ما برگشت و بالاخره سوار شدیم چهارتایی، هر چی به دختر خواهرم اصرار کردیم نیومد. شهربازی کوچیک بود و فقط چند تا وسیله برا بچه ها داشت و ظاهر کشتی هم کوچیک بود برا همین رفتیم کنار کله اژدها بشینیم ولی محافظش نبود، من و خواهر یه پله پایین تر نشستیم و خواهر بزرگ و داداش هم دقیقا روبرومون و نزدیک اون یکی کله اژدها نشستن، تازه حرکت کرده بود که یه پسر کوچیک تقریبا ۸ ساله اومد بالای سر ما سوار شد! 😶😄

میله محافظ ندیده بودیم!! 

داداش گوشیش درآورد و گرفت به سمت ما و عکس می‌گرفت گرچه فکر میکردیم داره فیلم میگیره، اولش خواهرم از ذوق جیغ میزد و منم یه کم که می‌رفتیم بالا چشمام میبستم ( از ارتفاع میترسم:/ ) ولی خوش می‌گذشت. بعد از دو سه دور رفت و برگشت جیغ از سر هیجان خواهرم تبدیل به جیغ ترس شد و گفت دارم میفتم و منم که چیزی حس نکرده بودم گفتم چشمات ببند، هر چی می‌گذشت بیشتر سرعت می‌گرفت و بیشتر می‌رفتیم بالا، دیگه غیرارادی جیغم درمیومد:( خواهرم به شددددت ترسیده بود و جیغاش بدتر شد و یهو سرش افتاد رو شونم!😰

فکر کردم بیهوش شده یا دور از جونش سکته کرده، کلی جیغ زدم و کتفم تکون دادم که بلند بشه. فقط چند ثانیه حرکت نکرد همون چند ثانیه یکی از بدترین لحظات عمرم بود و بدترین فکرا اومد سراغم، داد میزدم نگه داره و به داداشم میگفتم بهش بگو نگه داره و طوری شده بود که داداش هم ترسیده بود و اون یکی خواهرم هم صلوات می‌فرستاد 😁 

بعد از چند ثانیه صدای خواهرم شنیدم و دستم گذاشتم رو دستش و محکم گرفتم و سرم گذاشتم رو سرش... می‌لرزید.... و از ترس جیغ می‌کشیدم. داداش هم دادش در اومده بود و می‌گفت بابا نگهش دار ولی چه فایده تا جاییکه میتونست و جا داشت شتاب داد به دستگاه و بعدش هم که طول کشید تا از سرعتش کم بشه و نگه داره...

وقتی پیاده شدم پاهام می‌لرزید ولی چند دقیقه بعد حالم خوب خوب شد:))  

نکته جالب این بود اصلا صدای پسر کوچولو نشنیدیم که ترسیده باشه😳😄

و بد ماجرا این بود که مامان از پایین شاهد ترس و جیغامون بود:(

و خدارو صد هزار مرتبه شکر که دختر خواهرم سوار نشد...

وقتی پیاده شدیم و به پیاده روی ادامه دادیم تا رسیدیم خونه همش در موردش حرف می‌زدیم.😅

هر کی حس خودش می‌گفت، خواهرم می‌گفت حس کردم دارم از کله میفتم پایین برا همین سرم گذاشتم رو شونت که هم خودم حفظ کنم هم تو رو:) 

از داداشم پرسیدم ترسیدی؟ گفت آره 😁

واکنش خواهر بزرگمم برام جالب بود که بلند صلوات می‌فرستاد که صداش می‌شنیدم:)، کار خوبی بود حس خوبی میداد ولی خودم اون لحظه هیج جا رو نمی‌دیدم و ذهنم کار نمیکرد انگار زمان و مکان برام معنی نداشت فقط ترس بود و ترس...

اولین بارمون نبود که سوار کشتی میشیم ولی هیچ وقت اینقدر ترسناک نبود.

البته شرایط فرق میکرد با دفعات قبل، اینکه فقط ۵ نفر بود و وزن کمتر شتاب بیشتر! و بعدا شنیدیم که کشتی این شهربازی غیراستاندارده و مثل اینکه اهرمش هرز شده و همچین چیزایی اما کار از کار گذشته بود.

دلیل اینکه خواهر و برادرم بیشتر سخت گذشته بود بهشون قد بلندترشون بود:) چون فقط یه میله جلومون بود که باید می‌گرفتیم و زیر پامون جای کمی داشت و پشت سرمون هم که کوتاه بود و جاشون نمیشد که خودشون نگه دارن وقتی می‌رفتیم بالا حس میکردن می‌خوان از کله بیفتن پایین، منم این حس داشتم ولی خیلی کمتر؛ بیشتر از ارتفاع میترسیدم. خواهر بزرگم هم وزنش به نسبت قدش خوب بود و زیاد تکون نمی‌خورده و از ارتفاع هم نمیترسید برای همین ترسش کمتر بود. یه کم عذاب وجدان داشتم چون میخواستن برن ماشین سواری ولی ازشون خواستم اول بریم کشتی. مسئول ماشین ها هم تا ما از کشتی پیاده شدیم رفته بود. هم ترسیدن هم ماشین سواری از دست دادن:/

یه ماهی گذشته از ماجرا ولی هی از همدیگه می‌پرسیم دیگه سوار کشتی میشی؟😁 من که میگم آره ولی وسط می‌شینم😄

خیلی وقت بود چهارتایی با هم نبودیم، مثل قدیما که دور هم می‌نشستیم و تعریف میکردیم یا خوراکی می‌خوردیم یا بازی میکردیم و... 

 این با هم بودن بیشتر تو ذهنم ثبت شده و ترس کمرنگ تر.

 

 

 

 

خداحافظی غمناک

۱.فراموش کردن و فراموش شدن هر دو ترسناکه...

۲. خداحافظی ها همیشه ناتموم انجام میشن، هیچ خداحافظی کاملی وجود نداره، برا همینم ازش می‌ترسیم چون نمی‌تونیم یه خداحافظی غمناک تحمل کنیم، برا همین همیشه سراغ خداحافظی های ناتموم میریم.

 

 

ای فرزند آدم!

 ای فرزند آدم! زمانی که میبینی خداوند انواع نعمت ها را به تو می رساند ، در حالیکه تو معصیت کاری بترس.

« حکمت ۲۵ نهج‌البلاغه»

فرمانده عشاق

وقتی دور و برم به یمن قطعی برق این مدت سیاه پوشه و همینطور سقفم آسمون سیاه چشمک زن و تو گوشم ...

یا حبیب من لا حبیب له 

یا حسین 

یا طبیب من لا طبیب له

یا حسین 

...

فکر میکنم به اینکه این همه سال گذشت و الان با گذشته چه فرقی دارم و دارم به وضوح میبینم که قبلاً نمی‌دونستم که نمی‌دونم ولی الان میدونم که نمی‌دونم و گمشده ی من معرفت هر چه بیشتره که به دنبالش عشق جاری میشه...

فکر کردم به اینکه سال ها گذشته ولی هم چنان جمعیت ناله کنان، سینه زنان، گریه کنان، بر سر زنان ووو... یک صدا میگن یا حسین ... 

آیا میخواد یادمون باشه یک بار ابلیس یارانش جمع کرد و همه آدما رو فراخوند که مظهر حق رو به قتلگاه ببرن؟؟! میخواد یادمون بمونه که قراره دوباره تاریخ تکرار بشه ولی این بار ...! میخواد بهمون یادآوری کنه که حواسمون باشه داریم میریم سمت لشکر ابلیس یا سمت اندک یاران حق و مظهر حق ؟! 

ترس داره و گریه ، گریه ، گریه ... که نباشی بین عشاق 

وای اگه باشی بین تبر به دستان... 

 

فرمانده عشاق دل آگاه حسین است    بیراهه مرو ساده ترین راه حسین است