گزیده هایی از کتاب شعر «مجنون در تهران» و «دل بستگی» اثر حسین دهلوی:
«عاشق شدن زیبا ترین نوع خودآزاری است»
«در دلم غوغاست... اما رازداری بهتر است»
«نقش اصلی در جهان را رنج بازی میکند
بی تو دنیا جز نمایشنامهای بغرنج نیست»
«از غصه ی من آب شدی، لرزیدی
ای اشک! تو بهترین رفیقم هستی»
«مپرس از آنچه بر این روح بی قرار گذشت
هزار شکر که شب های انتظار گذشت»
«سخن خلاصه کنم، عاشقی همان رنجی ست
که در فراق ثریا به شهریار گذشت»
«پنهان مکن ای دوست! مگر عشق گناه است؟
پیداست تو هم خسته از این راز مگویی»
«عشق را فریاد میزد چشم ما، اما دریغ
بر زبان هرگز نیاوردیم... مغروریم ما»
