چرت و پرت!

از وقتی که یادمه، علاقه بیش از اندازه ای به نی نی ها داشتم!! وقتی نگاشون میکنم فک میکنم منو وصل میکنن به اصل خویش!!:)))... انگار اینجایی نیستن... واقعا هم نیستن شاید! پاک و معصوم، آلوده نشدن به رنگ های دنیا!... 

 این بار تو مغازه قرار گذاشتیم؛ زود تر از من رسیده بود! ازش نپرسیده بودم نی نی رو با خودت میاری یا نه، وقتی دیدمش که کالسکه کنارشه خوشحال شدم! فک کنم!!:)... یه کم که گذشت ازش پرسیدم گردن گرفته؟ (نمی‌دونم بقیه چه اصطلاحی به کار میبرن برا نوزادی که خودش می‌تونه گردنش نگه داره:) گفت نه کامل. منم گفتم پس میترسم بغلش کنم. ولی از کالسکه بلندش کرد و طوری نگهش داشت که بتونم بغلش کنم. آخرین باری که یه نوزاد بغل کردم نمی‌دونم کی بوده! حس خیلی خوبی داره:)... فکر کردم اذیت میشه زود برش گردوندم به مامانش:)... فک کنم سال گذشته بود که بهش گفتم وقتی بچه دار بشه کم کم این حسش کمرنگ تر میشه:) ولی انگار هنوز منو یادشه:)... 

نی نی

چند تا پیام از طرف عمه به دستم رسید، به به چه پیامایی...

چندین استیکر از نی نی های مختلف: از نی نی موز خور بگیر تا نی نی لپ لپو و خندون و مو بلند و گریه کن و ناز کن و اخم کن و قهرو و دعوایی و چشم درشت و خوشگل و ناز و مامانی:))

نگاه کردن بهشون خیلی چسبید بعد از یه روز پرکار و این جمله هم که عمه بعد از استیکرا فرستاد بیشترتر چسبید: می‌دونستم نی نی دوست داری اینا رو برات فرستادم:)

از زمانیکه یادمه شاید از ۳ سالگی، به شددددت نی نی ها رو دوست داشتم:)

وقتی عمیقأ بهشون نگاه میکنم مثل الان که به استیکرا نگاه میکردم یه حالت خوشایندی بهم دست میده که گریم میگیره!:))) 

یادآور پاکی و خوبی و عشق هستن و به شدت آرامش بخش:)

خدایا شکرت♥️