اندوه خوردن نیمی از پیری است.
« حکمت ۱۴۳ نهج‌البلاغه»
+مگه میشه آدم ناراحت نشه؟ مگه دست خودمونه؟!
ولی اینکه چقدر تو این حال بمونیم دست خودمونه:)
+کم غصه بخور پیر میشیا:)))
+فردا قراره برم مدرسه هم دانش آموزا رو میبینم هم برف:) هم آدمایی که دل خوشی ازشون ندارم...
این دنیا همه چیش درهمه؛ تلخ و شیرین