تمایلتون به کدوم مورد بیشتره؟ اگه فکر میکنید مساویه بازم فکر کنید ببینید کدوم یه ذره بیشتر:)
۱. دوست داشتن دیگران
۲. دوست داشته شدن توسط دیگران
منظور جنس مخالف نیست، همه آدما:)
چند سال پیش بود، نمی‌دونم چی شده بود و به خاطر چی؟ شوهر خواهرم گفت شما ذاتا همتون مهربونید!
نمی‌دونم تا حالا دقت کردین به خودتون و اطرافیانتون، مثل اینکه یه سری از ویژگی های رفتاریمون به ارث بردیم... بعضیا رو نمیشه گفت اثر محیطه، چون یه عده تو یه محیط بزرگ شدن ولی ویژگی های متفاوتی دارن... مثلا یکی دست و دلباز تره در صورتیکه یه نفر دیگه یه کم خسیسه! یکی پرخاشگره یکی آرومه، یکی کینه ای و...
با خودم فکر کردم اگه ذاتا مهربونیم پس خیلی هم شاهکار نکردیم! زمانی کارمون درسته که ویژگی های بدمون بشناسیم و اونا رو درست کنیم و ویژگی های خوب در خودمون به وجود بیاریم و تقویت کنیم... مثلا اگه کینه ای هستیم سعی کنیم خودمون تغییر بدیم و ... اصلا آدم بودن یعنی همین، میتونیم آگاه بشیم و تغییر کنیم و بهتر بشیم و بهتر تر:)...
حکمت ۳۲ نهج‌البلاغه: نیکوکار، از کار نیک بهتر و بدکار از کار بد بدتر.
معنی این حکمت برام گنگ بود و کم متوجه شدم، رفتم اینجا در موردش خوندم، واضح تر شد:)
خیلی از خلقیاتمون ارثی نه،تحت تاثیر محیط خونوادس،مهربون بودن ادمی بخشیش همون بر میگرده به محیط خونواده
ولی خب آدم وقتی از محیط دل میکنه و بتونه اون خوبی ها رو نگه داره کارش درسته
من خودم یک رو ببشتر میپسندم،آدما رو دوست دارم،غریبه و آشنا نداره،یه شعار دارم من میگم همه خوبن و مهربون مگه اینکه خلافش ثابت شه،سر این معمولا با همه خوبم مگه بعضی ها که اصن به دل نشینن